Stilte

“Ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.”

Soms zwijgen we, maar binnen in ons woedt een heftige discussie met denkbeeldige gesprekspartners of we zijn in een gevecht gewikkeld met onszelf. Rust creëren in de ziel veronderstelt een vorm van eenvoud: “Ik zoek niet wat te groot is voor mij en te hoog gegrepen.” Stilte maken in mijzelf, dat is toegeven dat mijn zorgen niet veel kunnen uitrichten. Stilte maken, dat is aan God overlaten wat buiten mijn bereik en vermogen ligt.

Zoals een kind dat zich verzadigd heeft aan de moedermelk, ophoudt met schreeuwen. In zo’n toestand kan “de ziel in mij” komen omdat God dichtbij is. Dan heeft het gebed geen woorden nodig. En misschien zelfs geen nadenken…

(Bron: www.taize.fr, 27 april 2006, bewerkt)